Adelaide, Melbourne en Tasmanië

Hee!

Eén dag nadat ik teruggekomen was uit Nieuw-Zeeland, ben ik opnieuw in het vliegtuig gestapt. Dit keer was de bestemming Adelaide. Ik had met een vriendin uit Sydney, Katrin, in Adelaide afgesproken om samen in Adelaide, Melbourne en Tasmanië te gaan reizen.

Adelaide
We sliepen in Adelaide in een heel leuk hostel. Het was wel weer even wennen, want een hostel is toch weer totaal anders dan kamperen. In een hostel heb je veel meer een backpacker gevoel en met kamperen voelt het veel meer als vakantie. In de hostels zaten ook allemaal backpackers die in het hippie tijdperk zijn blijven hangen en de faciliteiten lijken vaak ook nog uit die tijd te komen. Het voordeel van hostels is dat je wel veel meer en makkelijker mensen ontmoet dan op campings.
De eerste dag zijn we de stad wezen bekijken. Het was totaal anders dan ik verwacht had. De stad is niet te vergelijken met Sydney en Melbourne. Het centrum is redelijk klein en omringt door grote parken. De buitenwijken liggen dan weer achter die parken, dus het voelt alsof het een hele kleine stad is. Het centrum is niet zo heel bijzonder en veel mensen vinden Adelaide dan ook niks aan. Maar als je een beetje verder kijkt is het eigenlijk een hele leuke stad. We kwamen erachter dat we naast ons hostel gratis fietsen konden huren. Als Nederlander houd ik natuurlijk van fietsen en alles wat gratis is, dus daar hebben we dan ook zeker gebruik van gemaakt. Adelaide is ook de enige stad in Australië die fietspaden en op bijna elke weg een aparte fietsstrook heeft, dus dat je ook met een gerust hart de weg op kan. Toen we het hoorden van de gratis fietsen waren we natuurlijk wat argwanend, want in Nederland als iets gratis is dan kan het bijna niet goed zijn, maar hier in Australië hebben ze heel veel gratis faciliteiten voor de gemeenschap. Zo hebben ze bijvoorbeeld overal waterkraantjes, wc’s, hele fitnessapparaten (dus niet alleen een balkje) en zelfs zakjes voor de hondenpoep in elk park en langs elke hardlooproute. De 2e dag hebben we dus de fietsen opgehaald en zijn we langs de rivier naar the hills gefietst. De route door het bos was prachtig en we hadden er een lekker zonnetje bij. Ik had nooit gedacht dat ik fietsen nog eens zo leuk zou vinden. In Nederland fiets je bijna elke dag, maar ik had nu al bijna een half jaar niet meer gefietst en dan ontdek je opeens weer hoe handig en leuk het eigenlijk is. Vooral met een heerlijk zonnetje erbij. Bij the hills hebben we even geluncht en lekker in het zonnetje gelegen. Daarna zijn we weer langs de rivier terug naar de stad gereden. Onderweg was ik een beetje in het rond aan het kijken en uit het niets zag ik opeens een koala in een boom zitten! Dat was echt superleuk, want hij zat best laag dus we konden hem goed zien. Het was ook best bijzonder dat we hem zagen want ze zitten vaak wat dieper in het bos en ze bewegen niet, dus je ziet ze vaak alleen als je er echt naar opzoek bent en weet waar ze ongeveer zitten. Het was ook pas de 2e wilde koala die ik hier in Australië gezien heb.
De volgende dag hebben we de fietsen weer opgehaald en zijn we nu de andere kant op gefietst, richting het strand. Het was boven de 30 graden, dus het was wel even lekker om wat te fietsen. Op het strand was het gelukkig ook wat koeler, dus daar hebben we lekker een paar uurtjes liggen zonnen. Het blijft nog steeds vreemd dat je elke keer weer op een leeg strand aan komt, zelfs als het boven de 30 graden is.
De 4e dag wilden we eigenlijk naar een National Park in de omgeving gaan om te gaan hiken, maar het was deze dag 38 graden, dus hebben we maar besloten om weer naar het strand te gaan. Gelukkig is de luchtvochtigheid hier niet zo hoog, dus is zelfs 38 graden goed uit te houden. Het blijft alleen wel warm, dus was het lekker om af en toe een frisse duik te nemen. We hadden dus weer de fietsen opgehaald en waren dit keer naar Glenelg beach gereden. Dit was een meer toeristisch strandje, maar nog steeds was het niet superdruk. Die avond zijn we op de nachtbus richting Melbourne gestapt.

Melbourne
Om 7 uur ’s ochtends kwamen we in Melbourne aan. Het voelde wel een beetje vreemd, omdat dit de enige plek in Australië was waar ik alleen met mijn ouders was geweest. We konden ons hostel nog niet in, dus hebben we eerst nog even in het park gelegen om een beetje bij te komen van de reis. Waar ik met mijn ouders nog in een luxe suite van een hotel verbleef, zat ik nu in een oud hostel. Van de buitenkant zag het er ook een beetje luguber uit, dus het was wel even een omschakeling. Gelukkig viel het hostel van binnen reuze mee. We waren allebei al een keer een paar dagen in Melbourne geweest, dus we zaten dit keer in een hostel wat verder van de stad, dichtbij het strand. We zijn die middag dan ook naar het strand geweest en hebben daar over de boulevard gelopen. Dit stuk van Melbourne was weer totaal anders dan wat ik de eerste keer had gezien. ’s Middags hebben we nog even wat bijgeslapen van de reis. Na het eten zijn we weer naar het strand gelopen om de pinguïns te zien. Met zonsondergang komen de pinguïns langzaam uit het water gewaggeld op weg naar de rotsen waar ze ’s nachts slapen. Het was supergrappig en leuk om ze eens van zo dichtbij te kunnen zien, soms stond je op nog geen meter afstand. Het verbaasde me wel dat ze hier in Australië zitten, want ik dacht dat ze niet zo van hitte hielden maar deze soort heeft daar waarschijnlijk geen last van.
De volgende dag zijn we naar het centrum gelopen. Eerst zijn we naar de Botanische tuinen geweest. Daarna zijn we door het centrum naar de Victoria market geweest, waar ze van alles verkopen, van eten tot goedkope souvenirs. Na de lunch zijn we naar Southbank geweest, dat is een gezellige wijk langs de rivier in het centrum met leuke restaurantjes. Daar hebben we over de boulevard heengelopen en hebben we even een kijkje in het casino genomen. ’s Avonds zijn we ergens in de stad uit gezellig uit eten geweest. Toen het donker begon te worden zijn we naar het Skydeck gegaan. Dat is de hoogste toren in Melbourne waar vanaf je een geweldig uitzicht over de stad hebt. Vooral als het donker is, is het uitzicht supermooi door alle lichtjes overal.
De 3e dag in Melbourne zijn we ’s ochtends weer naar het centrum gelopen. Rond 12 uur zijn we opgesplits en ben ik alleen naar het terrein van de Australian Open gegaan om daar een tour in de Rod Laver Arena te doen. De eerste keer dat ik in Melbourne was wilde ik dat al graag doen, maar werd ons verteld dat we niet binnen konden kijken. Toen ik later hoorde dat er wel een tour was, was ik blij dat ik alsnog de kans had om die tour te doen. We hebben een kijkje genomen in de kleedkamer van de spelers, in de persruimte, in het stadion en we hebben de walk of fame gelopen die alle spelers voordat ze het stadion ingaan lopen. Op de muur staan dan allemaal foto’s met de winnaars van de afgelopen jaren. Gedurende de tour werden er ook veel leuke weetjes verteld, bijvoorbeeld welk nummer kluisje Federer, Nadal, Djokovic en Murray altijd nemen en waarom. Ik ben heel blij dat ik de kans had om nog eens terug naar Melbourne te gaan, want ik heb nu zeker een ander beeld van de stad. Ik heb nu veel meer verschillende delen van de stad kunnen zien en de dingen kunnen doen die ik de eerste keer had gemist.

Tasmanië
Op 16 december zijn we ’s ochtends met het vliegtuig naar Tasmanië gegaan. Het is maar een vliegen, dus voor de lunch waren we al in Hobart, de hoofdstad van Tasmanië. Tasmanië heeft een oppervlakte van ongeveer 1,5 keer Nederland en er wonen ongeveer 500.000 mensen. Het eiland is dus amper bevolkt en het is dan ook vooral een vakantie-eiland. Omdat er zo weinig mensen wonen, moet je ook elke dag weer hopen dat je een supermarkt en tankstation zal vinden, want die zijn erg schaars. Nadat we onze spullen in het hostel hadden gezet, zijn we door het stadje gelopen. Hobart is een klein, gezellig havenstadje. Aan het eind van de middag hebben we even een middagdutje
Gedaan. In het hostel sliepen we voor het eerst in lange tijd eindelijk weer op een echt matras, dus daar hebben we ook goed gebruik van gemaakt. Na het eten zijn we nog even naar de haven gelopen. Plotseling kwam er toen een man naar ons toe die ons 2 kaartjes voor een orkest gaf wat op dat moment bezig was, dus zijn we nog even naar het orkest geweest die avond. De volgende dag zijn we met een busje Mt Wellington opgereden. Vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over de stad. Net toen we uitstapte hadden we zelfs ook nog een heel klein beetje sneeuw. We gingen dus van 38 graden naar sneeuw in 5 dagen tijd! Vanaf de top zijn we langs een mooie route weer naar beneden gelopen. Eenmaal teruggekomen in de stad, hebben we een auto geregeld en een reisplan zodat we de volgende dag aan een roadtrip van een paar dagen konden beginnen.
De 3e dag in Tasmanië hebben we ’s ochtends dus de auto opgehaald en zijn we richting het noordwesten van het eiland gereden. Bij Mt Field National Park zijn we uitgestapt en hebben we een 2,5 uur durende hike gedaan. Onderweg hebben we de Russell Falls gezien, dat is een hele mooi waterval omringt door regenwoud. De natuur langs de route was heel mooi. Het was vooral regenwoud met hier en daar een waterval en onwijs grote en hoge bomen. Na al die tijd in de stad te zijn geweest, was het dan ook wel even lekker om de rust in de natuur op te zoeken. Daarna zijn we naar lake Gordon gereden en onderweg zijn we op wat mooie plekjes gestopt. Deze kant van het eiland heeft vooral veel ruige natuur, dus veel grijze en bruine kleuren en veel bergen, watervallen en meren. Aan het einde van de weg is de Gordon dam. Dit was heel indrukwekkend om te zien. De dam is zo’n honderd meter hoog en wat gebogen, dus als je erop staat en naar beneden kijkt, zie je niks onder je. Op de weg terug naar Mt Field National Park kwamen we heel veel dieren tegen. Deze weg gaat eigenlijk nergens naar toe (hij stopt bij de dam) en gaat dwars door een National Park, dus er zijn ’s avonds veel wilde dieren die de weg oversteken. We zagen dus heel wat kangoeroes en wallaby’s de weg over springen en we hebben daar ook de Tasmanian Devil gezien. ’s Avonds hebben we op een camping naast het begin van het Mt Field National Park gekampeerd. Op Tasmanië regent het nog wel eens, dus we hadden maar besloten om niet meer een goedkoop tentje te kopen maar om in de auto te gaan slapen. We hadden een net nieuw autootje en de stoelen konden bijna horizontaal, dus het was eigenlijk ook een stuk comfortabeler dan een tent. Rond half 10 was het zo goed als donker en daarom hebben we onze minizaklamp gepakt en zijn we het bos weer ingelopen om de glow worms te zien. Dat was echt supergaaf om te doen, want je loopt dus in het pikkedonker door het regenwoud totdat je plotseling een klein groen lampje langzaam aan en uit ziet gaan. Als je dan iets verder loopt beginnen er steeds meer groene lichtjes te branden.
De volgende dag zijn we weer verder naar het noordwesten gereden. Het regende die dag behoorlijk dus helaas konden we geen lange hikes doen. Gelukkig stopte het ’s middags even met regenen en hebben we een korte hike naar de Nelson Falls gedaan. Dit was weer een mooi pad door het regenwoud naar een waterval toe. Daarna zijn we naar Queenstown gereden waar we eindelijk weer eens een supermarkt en bezinestation tegenkwamen. Het bleef die dag regenen dus zijn we meteen door naar Burnie in het noorden gereden.
De volgende ochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan en hebben we eerst over de boulevard, langs het strand gelopen. Daarna hebben we nog een korte hike langs de Emu rivier gedaan. Na de lunch zijn we naar Cradle Mountain gereden. Onderweg zijn we nog even bij de Guide Falls gestopt. Bij Cradle Mountain hebben we een 2 uur durende hike om Lake Dove gedaan. ’s Avonds zijn we naar Launceston gereden en hebben we daar een camping gezocht.
De volgende ochtend zijn we richting het oosten gereden. Het weer aan deze kant van het eiland is een stuk beter en de natuur is dan ook heel anders vergeleken met het westen. Onderweg zijn we bij een mooi uitkijkpunt gestopt en hebben we lekker in het zonnetje geluncht. ’s Middags hebben we een hike gedaan naar de St Columba Falls. We hadden ondertussen al aardig wat watervallen gezien, maar elke waterval is weer totaal anders. Aan het einde van de middag zijn we naar de Bay of Fires gegaan. Het laatste stukje daar naartoe is een prachtige route langs de kust met witte stranden en helder blauw water. Bij de Bay of Fires zijn we uitgestapt en hebben we een wandeling over het strand gemaakt. Het strand was ontzettend mooi. Het zand was wit, het water lichtblauw en de rotsen grijs en oranje. Dit deel van het eiland is echt totaal anders dan de westkust. We hebben daar even heerlijk in het zonnetje op het strand gelegen. Het was daar zo mooi dat we besloten om aan de rand van het strand te kamperen. Er was alleen helemaal niks op de camping daar, behalve een wc dus we moesten eerst water in het stadje halen en we hebben gebarbecued bij de buren.
De volgende dag zijn we op kwart over 5 opgestaan om de zonsopkomst te zien. Het was heerlijk om de deur te openen en meteen op het strand te staan en daar alleen zo ’s ochtendsvroeg naar de zonsopkomst te kijken. Daarna hebben we weer even een paar uurtjes geslapen. Rond 10 hebben we toen lekker in het zonnetje op de rotsen met uitzicht over de oceaan ontbeten. Daarna zijn we langs de kust naar het zuiden gereden, naar Freycinet National Park. We hebben daar een hele mooie hike gedaan. Eerst moesten we een stukje klimmen om bij een heel mooi uitkijkpunt over Wineglass Bay te komen. Daarna zijn we aan de andere kant van de berg naar beneden gegaan, zodat we op het strand bij Wineglass Bay aankwamen. Dit strand was ook weer prachtig en leek een beetje op de Bay of Fires. Daarna zijn we door het bos naar een Hazards Beach gelopen. Dit strand was eigenlijk nog mooier. Het zand was wat geliger en de zee was heel rustig, dus de zon reflecteerde heel mooi in het water. Op dit strand was ook bijna niemand, dus het was heel lekker om daar even rond te lopen. Vanaf daar zijn we langs de kust weer terug naar de auto gelopen. Eenmaal bij de auto aangekomen werden we door een kangoeroe opgewacht. Hij was heel tam, dus we konden hem rustig aaien en foto’s maken. Echt heel schattig! Daarna zijn we weer verder richting het zuiden gereden en hebben we een camping gezocht.
De volgende dag zijn we naar de Tasman Peninsula gereden, dat is een schiereiland in het zuidoosten van Tasmanië. We zijn daar naar Port Arthur gegaan. Port Arthur was de plek waar de Britse gevangen zaten die naar Australië verbannen waren en daar voor een tweede keer in de fout waren gegaan. De ergste gevangen zaten dus hier. Ze zaten daar omdat het heel moeilijk was om te ontsnappen vanaf een schiereiland. We hebben daar over het terrein gelopen en de ruïnes van de gebouwen uit die tijd bekeken. ’s Middags hebben we nog een tour gedaan, waarin we meer informatie kregen wat er zich daar allemaal afgespeeld heeft. Het was heel interessant en indrukwekkendom te horen en te zien wat daar allemaal gebeurd is. Het was lang niet zo erg als je zou verwachten en ze deden behoorlijk hun best en de gevangen en nieuw bestaan op te laten bouwen door ze dingen te leren. Maar het blijft natuurlijk een gevangenis, dus er hebben zich ook vreselijke dingen afgespeeld. Aan het eind van de middag zijn we nog bij de Tasman Arch, Devils Kitchen, een blowhole en wat uitkijkpunten gestopt. Allemaal zijn we plekken waar de rotsen door het water zijn afgebrokkeld. Daarna zijn we weer naar Hobart gereden en hebben we de volgende dag de auto weer ingeleverd.
Daarna zijn we weer terug naar Sydney gevlogen om kerst en oud&nieuw te vieren.

xx suus