Sport in Australië
Blijf op de hoogte en volg Susanne
31 Augustus 2012 | Australië, Sydney
Hee!
Afgelopen maandag was de huldiging van de Australische Olympische sporters in Sydney. De sporters worden hier in alle grote steden apart gehuldigd. Australië staat bekend als een land dat heel erg van sport houdt en ze hebben dan ook veel aandacht aan de Olympische Spelen besteed. Ondanks een stroef begin zonder gouden medailles, hebben ze het toch nog redelijk gedaan. De eerste paar dagen dat ik hier was, had ik nog geen internet en de TV had maar 4 netten, dus heb ik vooral Australische sporters voorbij zien komen en maar weinig Nederlanders. Ik was dan ook wel benieuwd hoe ze hun helden hier zouden onthalen. Ik had wat beelden van de Nederlandse huldiging gezien en dat was één groot feest. Bij zo’n groot sportland als Australië had ik dus minimaal hetzelfde verwacht, maar dat viel toch wel wat tegen. Het eerste wat me al verbaasde was het tijdstip van de huldiging: maandagmiddag 12.00 uur. Er was eerst een parade van Circular Quay tot Townhall en daarna was er een huldiging. Om ongeveer kwart over 1 was ik bij Townhall aangekomen en waren ze tot mijn verbazing al bezig met de huldiging. Toen ik aankwam waren er ook lang niet zoveel mensen als ik had verwacht. Ik stond eerst ongeveer op de 10e rij, maar na een kwartier stond ik al bijna vooraan. De mensen die er waren, zagen er ook meer uit alsof ze er toevallig langs waren gelopen en even waren gestopt of dat ze even tijdens de lunch van hun werk waren komen kijken. Om het nog een beetje feestelijk te laten lijken, hadden ze daarom maar wat Australische vlaggetjes uitgedeeld. Niemand was namelijk in het groen/geel van Australië gekomen. De huldiging was verder wel heel leuk om mee te maken en de mensen die er waren, waren ook wel redelijk enthousiast en trots op hun sporters. Na wat speeches van belangrijke personen, liepen de sporters langs het publiek om handtekeningen uit de delen en om op de foto te gaan. Na een tijdje stond ik toen zelfs al helemaal vooraan en kon ik alle sporters zowat aanraken. De sporters waren heel aardig en geduldig. Bij de meeste mocht je zelfs hun medailles vasthouden en je kon alles aan ze vragen. Ik vond het dus ook wel een beetje vreemd dat ik als buitenlander gewoon op de eerste rij stond op dat moment, terwijl ik als één van de laatste was aangekomen. Om kwart voor 2 werden de sporters de bus ingetrokken en was het ‘feest’ alweer voorbij en gingen alle toeschouwers weer gewoon verder met boodschappen doen of hun werk.
Het verbaasde me behoorlijk hoe de huldiging was gegaan, aangezien ik me er totaal wat anders van voorgesteld had. Tijdens de Olympische Spelen hoorde ik af en toe wel op TV dat de Australiërs toch wel wat teleurgesteld waren in een aantal sporters omdat ze geen goud hadden gewonnen, maar ik dacht dat dat vooral de media was. Ik heb dus aan een Australiër gevraagd waarom ze niet trots op hun Olympische sporters waren, terwijl ze toch 7 gouden, 16 zilveren en 12 bronzen medailles hebben behaald. De reden was dat ze behoorlijk teleurstelling gepresteerd hadden in de ogen van de bevolking. Australiërs houden heel erg van sport, maar nog meer van winnen. 2e plekken tellen hier gewoon niet! Daarnaast is Nieuw-Zeeland op de medaillespiegel maar 1 plaats onder hen geeïndigd en zelfs dat is pijnlijk hier. Vooral omdat Australië 5x zoveel inwoners heeft. Daarnaast investeert de overheid heel veel geld in sport. Maar het blijft toch wel raar om te zien dat heel veel zilveren medaillewinnaars, zich moesten verdedigen omdat ze niet gepresteerd zouden hebben. De eerste vraag die vaak net na de wedstrijd gesteld werd is: Wel een teleurstellend resultaat of niet? Aan de ene kant is het wel te begrijpen dat ze misschien wat teleurgesteld zijn, maar als je 35 medailles wint zou je toch wel wat meer tevredenheid verwachten van een land dat maar 20 miljoen inwoners heeft.
Ik ben er ook achter gekomen waarom Australië altijd een groen/geel tenue heeft in plaats van rood-wit-blauw zoals hun vlag. Vroeger toen ze nog geen vlag hadden, was het symbool van Australië een bloem genaamd Golden Wattle. Dat is een groen/gele bloem die heel veel i n Australië voorkomt. De bloem heet de ‘Golden’ Wattle en de kleuren van Australië zijn dan ook eigenlijk groen/goud, maar de bloem is zo geel als wat dus is het groen/geel geworden.
De winter is hier ondertussen alweer ten einde gekomen. De temperatuur ligt nu elke dag rond de 20 graden en er schijnt elke dag een heerlijk zonnetje. ’s Avonds koelt het gelukkig ook niet meer zo af. Soms laten we het raam ’s nachts zelfs open. 3 weken geleden was het ’s nachts nog ijskoud en nu is de fleecedeken al niet meer nodig, zo snel kan het hier gaan. Donderdag was het zelf al even 30°! Soms komt de wind vanuit het binnenland (vanuit de woestijn) en kan het snel heel warm worden. Afgelopen donderdag kwam de wind van die kant en werd het ‘s middags even tropisch warm. Dit soort temperaturen zijn natuurlijk niet verkeerd voor de winter! Het mooiste is als je dan met een Australiër over het weer begint. Die begint zich dan meteen te verdedigen dat het normaal gesproken veel beter weer is en dat het dit jaar een koude en regenachtige winter was. Ze zouden is naar Nederland moeten komen, dan weten ze pas wat kou en regen is!
Ik ben hier lid geworden van de zeilclub op de uni en afgelopen weekend hadden we het eerste zeilweekend van dit semester. Met ongeveer 45 studenten zijn we vrijdag naar Hawks Nest afgereisd. Dat ligt ongeveer 3 uur ten noorden van Sydney. We verbleven daar in 2 hele mooie grote strandhuisjes, die nog geen 100 meter van het strand aflagen. Vrijdagavond was iedereen aangekomen en hebben we samen gegeten en elkaar wat beter leren kennen. We zijn per auto die kant op gegaan en ik zat toevallig in de auto bij Australisch beste kitesurfster. Het was dan ook echt supergaaf om haar zaterdag te zien kitesurfen! Zaterdag stond er een behoorlijk harde wind, waardoor er beter niet gezeild kon worden, maar voor de kitesurfers was het dus ideaal. Zaterdag hebben we dus vooral op het strand gelegen en een beetje uitgerust. Aan het eind van de middag hebben we nog een bergje beklommen, zodat we de zonsondergang goed konden zien. De klim was alleen wat langer en steiler als we dachten en toen we eenmaal helemaal boven waren was de zon al weg en kon je bijna niks zien door alle bomen. Gelukkig had je op andere plekken op de berg wel een heel mooi uitzicht, zodat we niet voor niks helemaal naar boven waren geklommen :P. ’s Avonds was er een superleuk feest in één van de huisjes. Na afloop zijn we nog naar het strand geweest om een kampvuur te maken. De zeilclub van een andere universiteit was daar toevallig ook, dus hadden we een aardig groot gezelschap. Er waren ook mensen die hun muziekinstrumenten mee hadden genomen, dus de sfeer was erg goed! Zondag was er een stuk minder wind en waren de omstandigheden perfect om te zeilen. Ik heb het toen dus ook maar eens geprobeerd en het was superleuk! Het was nog wel een beetje frisjes, maar zolang de zon schijnt is het prima te doen en gelukkig schijnt die vaak ;) Het weekend was dus echt superleuk en de volgende keer ga ik waarschijnlijk weer mee als het kan.
Dit weekend was precies zoals ik het me Australië vooraf voorgesteld had en waarom ik zo graag hier naartoe wilde. Overdag lekker relaxen op het strand en in het water en ’s avonds gezellig bij het kampvuur op het strand ;). Ik kan dan ook niet wachten totdat het echt warm wordt, zodat ik dit veel vaker kan doen!
Xx suus
Afgelopen maandag was de huldiging van de Australische Olympische sporters in Sydney. De sporters worden hier in alle grote steden apart gehuldigd. Australië staat bekend als een land dat heel erg van sport houdt en ze hebben dan ook veel aandacht aan de Olympische Spelen besteed. Ondanks een stroef begin zonder gouden medailles, hebben ze het toch nog redelijk gedaan. De eerste paar dagen dat ik hier was, had ik nog geen internet en de TV had maar 4 netten, dus heb ik vooral Australische sporters voorbij zien komen en maar weinig Nederlanders. Ik was dan ook wel benieuwd hoe ze hun helden hier zouden onthalen. Ik had wat beelden van de Nederlandse huldiging gezien en dat was één groot feest. Bij zo’n groot sportland als Australië had ik dus minimaal hetzelfde verwacht, maar dat viel toch wel wat tegen. Het eerste wat me al verbaasde was het tijdstip van de huldiging: maandagmiddag 12.00 uur. Er was eerst een parade van Circular Quay tot Townhall en daarna was er een huldiging. Om ongeveer kwart over 1 was ik bij Townhall aangekomen en waren ze tot mijn verbazing al bezig met de huldiging. Toen ik aankwam waren er ook lang niet zoveel mensen als ik had verwacht. Ik stond eerst ongeveer op de 10e rij, maar na een kwartier stond ik al bijna vooraan. De mensen die er waren, zagen er ook meer uit alsof ze er toevallig langs waren gelopen en even waren gestopt of dat ze even tijdens de lunch van hun werk waren komen kijken. Om het nog een beetje feestelijk te laten lijken, hadden ze daarom maar wat Australische vlaggetjes uitgedeeld. Niemand was namelijk in het groen/geel van Australië gekomen. De huldiging was verder wel heel leuk om mee te maken en de mensen die er waren, waren ook wel redelijk enthousiast en trots op hun sporters. Na wat speeches van belangrijke personen, liepen de sporters langs het publiek om handtekeningen uit de delen en om op de foto te gaan. Na een tijdje stond ik toen zelfs al helemaal vooraan en kon ik alle sporters zowat aanraken. De sporters waren heel aardig en geduldig. Bij de meeste mocht je zelfs hun medailles vasthouden en je kon alles aan ze vragen. Ik vond het dus ook wel een beetje vreemd dat ik als buitenlander gewoon op de eerste rij stond op dat moment, terwijl ik als één van de laatste was aangekomen. Om kwart voor 2 werden de sporters de bus ingetrokken en was het ‘feest’ alweer voorbij en gingen alle toeschouwers weer gewoon verder met boodschappen doen of hun werk.
Het verbaasde me behoorlijk hoe de huldiging was gegaan, aangezien ik me er totaal wat anders van voorgesteld had. Tijdens de Olympische Spelen hoorde ik af en toe wel op TV dat de Australiërs toch wel wat teleurgesteld waren in een aantal sporters omdat ze geen goud hadden gewonnen, maar ik dacht dat dat vooral de media was. Ik heb dus aan een Australiër gevraagd waarom ze niet trots op hun Olympische sporters waren, terwijl ze toch 7 gouden, 16 zilveren en 12 bronzen medailles hebben behaald. De reden was dat ze behoorlijk teleurstelling gepresteerd hadden in de ogen van de bevolking. Australiërs houden heel erg van sport, maar nog meer van winnen. 2e plekken tellen hier gewoon niet! Daarnaast is Nieuw-Zeeland op de medaillespiegel maar 1 plaats onder hen geeïndigd en zelfs dat is pijnlijk hier. Vooral omdat Australië 5x zoveel inwoners heeft. Daarnaast investeert de overheid heel veel geld in sport. Maar het blijft toch wel raar om te zien dat heel veel zilveren medaillewinnaars, zich moesten verdedigen omdat ze niet gepresteerd zouden hebben. De eerste vraag die vaak net na de wedstrijd gesteld werd is: Wel een teleurstellend resultaat of niet? Aan de ene kant is het wel te begrijpen dat ze misschien wat teleurgesteld zijn, maar als je 35 medailles wint zou je toch wel wat meer tevredenheid verwachten van een land dat maar 20 miljoen inwoners heeft.
Ik ben er ook achter gekomen waarom Australië altijd een groen/geel tenue heeft in plaats van rood-wit-blauw zoals hun vlag. Vroeger toen ze nog geen vlag hadden, was het symbool van Australië een bloem genaamd Golden Wattle. Dat is een groen/gele bloem die heel veel i n Australië voorkomt. De bloem heet de ‘Golden’ Wattle en de kleuren van Australië zijn dan ook eigenlijk groen/goud, maar de bloem is zo geel als wat dus is het groen/geel geworden.
De winter is hier ondertussen alweer ten einde gekomen. De temperatuur ligt nu elke dag rond de 20 graden en er schijnt elke dag een heerlijk zonnetje. ’s Avonds koelt het gelukkig ook niet meer zo af. Soms laten we het raam ’s nachts zelfs open. 3 weken geleden was het ’s nachts nog ijskoud en nu is de fleecedeken al niet meer nodig, zo snel kan het hier gaan. Donderdag was het zelf al even 30°! Soms komt de wind vanuit het binnenland (vanuit de woestijn) en kan het snel heel warm worden. Afgelopen donderdag kwam de wind van die kant en werd het ‘s middags even tropisch warm. Dit soort temperaturen zijn natuurlijk niet verkeerd voor de winter! Het mooiste is als je dan met een Australiër over het weer begint. Die begint zich dan meteen te verdedigen dat het normaal gesproken veel beter weer is en dat het dit jaar een koude en regenachtige winter was. Ze zouden is naar Nederland moeten komen, dan weten ze pas wat kou en regen is!
Ik ben hier lid geworden van de zeilclub op de uni en afgelopen weekend hadden we het eerste zeilweekend van dit semester. Met ongeveer 45 studenten zijn we vrijdag naar Hawks Nest afgereisd. Dat ligt ongeveer 3 uur ten noorden van Sydney. We verbleven daar in 2 hele mooie grote strandhuisjes, die nog geen 100 meter van het strand aflagen. Vrijdagavond was iedereen aangekomen en hebben we samen gegeten en elkaar wat beter leren kennen. We zijn per auto die kant op gegaan en ik zat toevallig in de auto bij Australisch beste kitesurfster. Het was dan ook echt supergaaf om haar zaterdag te zien kitesurfen! Zaterdag stond er een behoorlijk harde wind, waardoor er beter niet gezeild kon worden, maar voor de kitesurfers was het dus ideaal. Zaterdag hebben we dus vooral op het strand gelegen en een beetje uitgerust. Aan het eind van de middag hebben we nog een bergje beklommen, zodat we de zonsondergang goed konden zien. De klim was alleen wat langer en steiler als we dachten en toen we eenmaal helemaal boven waren was de zon al weg en kon je bijna niks zien door alle bomen. Gelukkig had je op andere plekken op de berg wel een heel mooi uitzicht, zodat we niet voor niks helemaal naar boven waren geklommen :P. ’s Avonds was er een superleuk feest in één van de huisjes. Na afloop zijn we nog naar het strand geweest om een kampvuur te maken. De zeilclub van een andere universiteit was daar toevallig ook, dus hadden we een aardig groot gezelschap. Er waren ook mensen die hun muziekinstrumenten mee hadden genomen, dus de sfeer was erg goed! Zondag was er een stuk minder wind en waren de omstandigheden perfect om te zeilen. Ik heb het toen dus ook maar eens geprobeerd en het was superleuk! Het was nog wel een beetje frisjes, maar zolang de zon schijnt is het prima te doen en gelukkig schijnt die vaak ;) Het weekend was dus echt superleuk en de volgende keer ga ik waarschijnlijk weer mee als het kan.
Dit weekend was precies zoals ik het me Australië vooraf voorgesteld had en waarom ik zo graag hier naartoe wilde. Overdag lekker relaxen op het strand en in het water en ’s avonds gezellig bij het kampvuur op het strand ;). Ik kan dan ook niet wachten totdat het echt warm wordt, zodat ik dit veel vaker kan doen!
Xx suus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
