Begin van het normale leven in Sydney

Hee!

Hier weer een verslag van down under ;) Na het geweldige surfweekend begon maandag dan het ‘normale leven’ hier in Sydney. Deze week was de orientation week van de universiteit en ben ik op zoek gegaan naar een kamer.

Maandag ben ik dus voor het eerst naar de universiteit geweest. Ik had er al een hoop goede verhalen over gehoord, maar het is echt onwijs mooi! Het hoofdgebouw is net een klein kasteel. De campus is een mix van hele mooie oude gebouwen met moderne nieuwe gebouwen. Het is ook een heel stuk groter dan wat ik in Nederland gewend ben. Aan de universiteit van Sydney studeren ongeveer 50.000 studenten, waaronder 10.000 internationals. Dat alleen is al meer dan 2x het aantal inwoners in Nunspeet en dan heb ik het aantal werknemers nog niet eens meegerekend. Je kunt je dus voorstellen dat het een soort dorp is. Het campusterrein is ongeveer 2 bij 3 km groot met ongeveer 100 gebouwen. We hebben zelfs een kaart gekregen om een beetje de weg te kunnen vinden. Daarbij zijn er ook nog 2 andere locaties in de stad die bij de universiteit behoren, maar daar hoef ik gelukkig niet heen. Omdat het zo groot is, zijn er een hele hoop faciliteiten, zoals: huizen, 6 bibliotheken, 4 kinderopvangcentrums, een aantal musea, 23 tennisbanen op 6 verschillende plekken, 2 zwembaden (binnen en buiten), een park, wat grasvelden voor rugby of voetbal, banken, reisbureaus, apotheek, barretjes en zelfs een hele grote nachtclub (!) en waarschijnlijk nog een hele hoop meer dingen die ik nog niet heb ontdekt. Het duurt dus wel even voordat je de weg een beetje weet en waar je voor wat moet zijn. Maar omdat het zo groot is, is er ook ontzettend veel te doen. Er zijn meer dan 200 clubs waar je lid van kan worden, van de duikclub tot de boswandelingenclub. Er zijn ook veel meer verschillende soorten vakken die je hier kunt volgen. Je kunt het zo gek niet bedenken. En het rare is dat dit maar 1 van de vele universiteiten in Sydney is. Vanaf sommige plekken in de stad kun je zelfs 3 verschillende universiteiten binnen 100 meter afstand zien. Maar the University of Sydney is wel verreweg de grootste.

We hadden alleen maandag en dinsdag verplichte informatiesessies en dat was maar goed ook, want het was wel een beetje een overload aan informatie. De andere dagen hoefden we alleen wat dingen te regelen en je kon je vakken veranderen als je dat wilde. Verder ben ik deze week op zoek geweest naar een kamer. Ik dacht dat ik me zo’n beetje wel op het ergste had voorbereid, maar het viel nog behoorlijk tegen. De prijs/kwaliteit verhoudingen zijn toch wel even wat anders dan in Nederland. Voor het geld wat ik in Rotterdam voor mijn kamer betaal, heb je hier nog niet eens de helft van de ruimte die ik daar heb, gedeeld met 4 anderen. Australië is opzich al een erg duur land (een biertje kost hier ongeveer €6), maar de huurprijzen zijn hier zo hoog dat ze de huurprijs per week neerzetten. Zo lijkt het nog een beetje mee te vallen. Het hospiteren gaat hier ook totaal anders. De kamer wordt op internet gezet en als je het wat lijkt, dan bel je ze en kan je vaak dezelfde dag de kamer nog bekijken en er binnen een paar dagen al in. Ik ben in een aantal kamers van rond de 180 dollar per week (de wisselkoers is ongeveer $1 = €0,85) wezen kijken en ik schrok wel een beetje voor wat je daar dan voor krijgt. Je hebt dan of een klein eigen kamertje in een oud, vies huisje gedeeld met 4 anderen of je woont in de woonkamer van een appartement afgeschermd met een soort schot. In de woonkamer wonen is hier niet erg vreemd, net zoals met 3 mensen op een kamer van 8m2. Ik heb dus maar besloten om een kamer te delen. Je krijgt dan een hoop meer huis en luxe voor je geld. Het enige probleem was snel iemand te vinden waar ik het een paar maanden mee uit kan houden. Ik wilde liever eerst degene leren kennen voordat ik ergens samen ging wonen, dus ik heb iemand gezocht die een beetje in dezelfde situatie zat als ik en een beetje dezelfde wensen had. Gelukkig had ik die binnen een halve dag al gevonden en konden we samen verder zoeken. Het is een Amerikaans meisje uit Californië, Megan, en ze is ook een exchange student. We hebben nu al een aantal dagen samen doorgebracht en het klikt heel goed. Het komt ook wel goed uit dat ze Amerikaans is, aangezien één van de belangrijkste redenen dat ik hier ben is dat ik mijn Engels wil verbeteren. En het is ook wel handig voor als ik essays moet schrijven ;). Jullie hoeven je nu dus ook geen zorgen meer te maken dat ik een Australisch accent krijg.

We waren allebei een beetje wanhopig geworden door de slechte kamers en huizen die we tot dan toe gezien hadden, maar we hoopte dat we als we een kamer ergens zouden delen wel een redelijke plek zouden kunnen krijgen. We hadden wat nieuwe afspraken gemaakt, maar de eerste die we te zien kregen was nog steeds verschrikkelijk. Onderweg terug naar het hostel keek ik nog ff snel op internet op met telefoon en daar stond net weer een nieuwe kamer op. De beschrijving was een beetje vaag en niet heel aantrekkelijk en er stond alleen een foto van de achtertuin in (wat meestal niet een goed teken is) maar ik dacht: we proberen het gewoon, je weet nooit. We konden die avond om 7 uur meteen komen kijken, dus dat was fijn. Op de weg terug naar het hostel zijn we er even langsgelopen, want meestal kan je van de buitenkant al wel een beetje aflezen of het wat is of niet en het zag er super uit! Toen we eenmaal terug waren in het hostel, keek ik weer even op de site of er nog meer nieuwe kamers op waren gekomen, maar toen zag ik dezelfde kamer weer in een andere advertentie, maar nu met foto’s. De foto’s zagen er supermooi uit en er stond een ander nummer bij, dus die heb ik toen meteen gebeld om te kijken of we misschien een eerdere afspraken konden krijgen. Mooie kamers voor een redelijke prijs zijn hier namelijk erg schaars en ze zijn weg voordat je het weet. Ik vroeg daarom of we misschien over een kwartier al konden komen. Eerst zei ze nee, maar toen ik zei dat we daarna een andere afspraak hadden zei ze toch ja. Ze zei dat we om 5 uur dan wel even snel konden komen, maar het was al 5 voor 5 en het was ongeveer 20 minuten lopen vanaf het hostel. We zijn dus meteen in een taxi gesprongen en naar het huis gereden. Toen we er eenmaal aankwamen, waren er net 2 meisjes uit Noorwegen aan het kijken en ze leken het te willen hebben. Wij liepen dus snel naar binnen en bekeken alles binnen een minuut. We keken elkaar aan en we zeiden bij binnenkomst eigenlijk al: Deze moeten we hebben! Toen we boven even alleen met de eigenaresse stonden, zeiden we dus meteen dat we het heel erg graag wilde hebben. De meisjes uit Noorwegen wilden het ook hebben, maar omdat wij het eerder hadden gezegd dachten zij dat wij het al hadden en ging ze verder zoeken. We hadden het op dat moment alleen nog niet, want de eigenaresse wilde tot ’s avonds wachten omdat er dan nog andere mensen zouden komen kijken. ’s Avonds kregen we dan uiteindelijk het opluchtende telefoontje en we konden er vrijdag meteen in! Dat is erg fijn want zo hebben we precies wat tijd om in te trekken en het naar onze wens te maken voordat de lessen maandag starten. Zaterdag zijn we naar de Ikea geweest, omdat er een dubbelmatras in de kamer lag en wij liever 2 enkele wilden. We kregen zelfs nog wat korting en het is meteen de volgende ochtend al geleverd.

Het huis is een heel schattig Italiaans achtig huisje. In de wijken buiten het centrum staan heel veel van dit soort huisjes, maar ze zijn toch allemaal weer anders. Ik deel de kamer dus met Megan en in het huis woont verder nog een stelletje van rond de 28 die allebei werken. Zij zijn hier vorige week pas ingetrokken, dus bijna alles is nieuw! Je komt binnen in de woonkamer en die is half gescheiden van de eetkamer. Daarachter is de keuken (die er echt geweldig uitziet) en daarachter is het washok en de badkamer. De badkamer heeft een wc en een douche in het bad. Boven heb je 2 kamers, waarvan wij er 1 delen. We hebben zelfs een achtertuin. De locatie had ook niet beter gekund. Het adres is 18 thomas street, Darlington Sydney (typ maar in op google maps). Het is op minder dan 5 minuten loopafstand van de uni en op ongeveer 20 loopafstand van het centraal station, wat een beetje het begin van het centrum is. Het is ook een hele veilige en gezellige buurt en er gaat een grote weg naar het centrum, dus ook ’s avonds kun je daar nog gewoon lopen. Dat is vooral nu wel prettig, want het is hier om 6 uur al pikkedonker. We hebben dus echt ontzettend geluk gehad!

Het rommelige begin is hopelijk voorbij nu ik mijn eigen vaste plek heb en nu kan ik beginnen met de leuke dingen. Afgelopen donderdagavond was er een welkomsparty op de campus en dat was een mooi begin van de geweldige tijd die ik hier ga hebben. Ik heb ondertussen al aardig wat leuke mensen van over heel de wereld leren kennen. Er zijn hier ook meer Nederlanders dan ik had gedacht. Het viel me alleen wel op dat de Erasmus vergeleken met andere Nederlandse universiteiten heel erg weinig plekken heeft, terwijl de Erasmus toch juist als internationaal staat aangeschreven. Wat verder ook opvalt is dat ongeveer de helft van de exchange studenten uit Amerika komt.

Ik heb ook al 2 leuke uitjes gepland voor de komende weken. Ik heb namelijk kaartjes weten te bemachtigen voor een Harbour Cruise en voor dé sportwedstrijd van het jaar hier in Australië. Het is de rugbywedstrijd tussen Australië en Nieuw-Zeeland. Het is de eerste wedstrijd sinds een lange tijd dus iedereen hier in Australië wil graag bij die wedstrijd aanwezig zijn. Het wordt in het Olympisch stadion van Sydney gehouden en er komen rond de 80.000 mensen, dus dat wordt waarschijnlijk een hele belevenis. Je kunt het denk ik een beetje vergelijken met een voetbalwedstrijd tussen Nederland en Duitsland op een EK of WK. Er waren maar 22 tickets voor de 600 exchangestudenten beschikbaar, maar is was gelukkig net nummer 18 in de rij ;).

Alles lijkt de laatste paar dagen dus precies op zijn plek te vallen, wat ik afgelopen woensdag niet had durven dromen. Ik ben nu dus echt ontzettend blij en opgelucht en ik kijk er nu ook erg naar uit om hier echt te gaan wonen en leven!

xx suus