Welcome to Thailand!

Hee!

Hier alweer het eerste verslag van mijn wereldreis! Dit keer ben ik niet alleen op pad gegaan, maar samen met een vriendin, Elise. Ik ken haar van de middelbare school en daar zaten we altijd te dagdromen over verre reizen. Nadat we allebei op exchange waren geweest, wilden we meer reizen en vooral nog een keer zo’n geweldige tijd meemaken. De laatste maanden dat ik nog in Sydney zat, besloten we daarom om onze droom eindelijk werkelijkheid te laten worden en samen op wereldreis te gaan.

Zondag 23 februari kon het grote avontuur dan eindelijk beginnen! Op dat moment besefte ik het totaal nog niet, ondanks dat ik het al een keer eerder heb meegemaakt om 6 maanden van huis te zijn. Na op Schiphol van iedereen afscheid genomen te hebben, stapten Elise en ik dan eindelijk het vliegtuig in richting Bangkok. Een halve dag later stonden we ineens midden in de chaos van Bangkok. Door de politieke spanningen van de afgelopen maanden, wilden we liever geen risico nemen op de eerste dag van onze trip, dus besloten we om meteen door te reizen naar Ayutthaya, iets ten noorden van Bangkok. We moesten wel een stukje door het centrum reizen om bij het treinstation te komen. Hierdoor kregen we al een korte indruk van Bangkok, een dynamische en chaotische stad met een groot verschil tussen arm en rijk. Het verkeer lijkt één grote chaos. Er rijden duizenden auto’s en vooral scootertjes kriskras door elkaar heen. De enige regel die ik tot nu toe heb kunnen ontdekken is dat de duurste auto voorgaat. Voor scooters gelden, zo lijkt het, helemaal geen regels. Het komt geregeld voor dat er 4 en soms zelfs 5 mensen op een scooter zitten! Ook zie je vaak scooters die door zakenmensen als taxi worden gebruikt. Een helm dragen gebeurd sporadisch en ze scheuren overal tussendoor en omheen. Wonderbaarlijk lijkt dit systeem op de een of andere manier ook nog te werken. Rond 9 uur ’s ochtends lokale tijd namen we de trein naar Ayutthaya. Dit was een behoorlijk indrukwekkende treinreis. Het was een oude trein met houten bankjes en open ramen. Om de paar minuten kwam er wel weer iemand door het gangpad gelopen om iets te verkopen. Het eerste halfuur zijn we volgens mij nog geen 5 kilometer opgeschoten, omdat we voor elk kruispunt moesten wachten. We reden toen dwars door een sloppenwijk, waardoor we goed konden zien in wat voor slechte omstandigheden die mensen moeten leven. Je zag alleen maar golfplaten huisjes gebouwd op houten palen. Dit had ik eigenlijk niet in Bangkok verwacht om te zien, maar meer in steden zoals Rio, en vooral niet van zo dichtbij. Het was ook een groot contrast met wat we in de metro hadden gezien, waar de één een nog grotere en nieuwere telefoon had dan de andere. Na bijna 2,5 uur kwamen we in Ayutthaya aan. Na ongeveer een half uurtje lopen hadden we ons guest house gevonden. Het guest house kostte maar €4 per persoon, dus we hadden weinig verwachtingen. Toen we daar aankwamen, bleek het een heel mooi guest house te zijn, waar we een eigen kamer hadden, een schone douche en toilet en gratis wifi. We waren behoorlijk kapot van de reis, dus hebben we die dag vooral bijgeslapen. s’ Avonds zijn we alleen nog even naar de night market gegaan om wat te eten. De volgende dag zijn we naar het historisch centrum van Ayutthaya geweest. Ayutthaya is vroeger de hoofdstad van Thailand geweest en er staan nu nog wat ruïnes van gebouwen uit de tijd. Het was interessant om de tempels en Boeddhabeelden te zien en wat meer over de Thaise cultuur te leren. De volgende dag zijn we met de bus doorgereisd naar Sukothai. Sukhothai is ook een vroegere hoofdstad van Thailand en daar zijn de ruïnes nog beter bewaard gebleven dan in Ayutthaya. Het historisch centrum van Sukothai staat ook op de Unesco Wereld Erfgoed Lijst en wordt daarom goed onderhouden. Het was heel onwerkelijk om daar tussen al die oude gebouwen rond te lopen en te fietsen. Het was ook interessant om in te denken hoe die mensen vroeger geleefd zouden hebben en hoe ze al die gebouwen gebouwd zouden hebben. Vrijdag zijn we alweer doorgereisd naar Chiang Mai voor het vrijwilligerswerk wat we daar gaan doen. We werden bij het busstation opgehaald door Jim van travel to teach, de organisatie waar we voor gaan werken, en zij bracht ons naar ons tijdelijke verblijf iets ten noorden van Chiang Mai. We verblijven met 6 vrijwilligers en 2 leraren van travel to teach in één groot huis. De mensen zijn allemaal erg aardig en open en we hebben al veel dingen samen gedaan. Gisteren zijn we met een paar mensen vroeg opgestaan om een hike naar een tempel in Doi Suphet te maken. ’s Middags hebben we een introductie les over Thailand gehad, wat heel erg interessant was. Ik denk dat iedereen die naar Thailand op vakantie gaat wel zo’n les zou kunnen gebruiken, want Westerse toeristen zijn vaak erg onbeleefd tegenover de Thaise mensen zonder dat ze het doorhebben. Terwijl beleefdheid en respect erg belangrijk zijn in de Thaise cultuur. Monniken en Boeddha’s zijn hier erg belangrijk en moeten dus met respect behandeld worden, maar toeristen zijn zich daar vaak niet genoeg van bewust. We kregen ook instructies hoe we met de kinderen om moeten gaan tijdens het lesgeven. Het is hier bijvoorbeeld niet gepast om iemands hoofd aan te raken. Na de les zijn we nog even naar het zwembad geweest om af te koelen. ’s Avonds zijn we naar de grote shopping Mall in Chiang Mai geweest. Het is net alsof je in een andere wereld bent als je daar binnenloopt. Het is net alsof je even terug bent in het westen. Daarna hebben we thuis met zijn allen nog even een filmpje gekeken. Zondag hebben we een korte les gehad over hoe we de lessen het beste kunnen voorbereiden en indelen. ’s Avonds zijn we naar de Night Walking Market geweest in Chiang Mai. Dit is een kilometers lange markt, waar geen einde aan lijkt te komen met allemaal kraampjes die verschillende dingen verkopen. We hebben daar een paar heerlijke Thaise gerechten geproefd. Het eten hier in Thailand was in het begin even wennen. Het concept supermarkt en restaurant hebben hier een hele andere betekenis dan in Nederland. Je koopt je eten eigenlijk altijd gewoon op straat bij een kraampje en soms zijn er overdekte marktjes waar ze ook allerlei eten verkopen. In het begin was dit even wennen, want het ziet er niet altijd even hygiënisch uit en je hebt vaak geen idee wat ze verkopen. Als je een goed kraampje gevonden hebt, is het wel echt de moeite waard, want het eten is heerlijk! Hier in ons huis woont ook een Thaise dus die kan ons goed inlichten over wat we wel en niet moeten proberen. We hebben al heel wat lekkere Thaise gerechten geprobeerd. Het verkeer is hier ook een hele belevenis. De Thaise mensen geloven in reïncarnatie, dus ze vinden veiligheid niet zo belangrijk. Ze nemen het daarom niet zo nauw met de regels, maar het lijkt prima te werken. We hebben ook al op heel wat verschillende manieren gereisd: met het vliegtuig, de trein, de bus, de tuktuk, de song taew (combinatie van een tuktuk en een busje), de scooter en te voet.

We zijn ook tot de conclusie gekomen dat Elise aan het backpacken (overleven) is en ik aan het reizen (op vakantie) ben. Ik heb bijvoorbeeld een koffer, met daarin een laptop, strandhanddoek, zonnebrand, douchegel en nog meer van dat soort toiletspullen. Elise, daarentegen reist met een backpack en heeft alleen meegenomen waar ze de komende maanden mee kan overleven. Ik ben tot nu toe ook nog de enige met een koffer, maar ik heb geen spijt dat ik hem heb meegenomen. Een beetje luxe kan geen kwaad als je 6 maanden van huis bent en het is een stuk veiliger om je spullen in te bewaren. Komende week gaan we beginnen met het vrijwilligerswerk in Chiang Mai. We gaan helpen bij een organic farm en Engelse lesgeven op een basisschool en aan monniken. Het tijdsverschil met Nederland is +543 jaar en 6 uur.

xx suus