USA

Ik was nog nooit in de Verenigde Staten geweest, maar vooraf voelde het alsof ik er al meerdere keren geweest was. Ik was dus ook erg benieuwd of het me nog zou gaan verbazen. Waar we in de andere landen vooral heel veel hebben ondernomen, stond Amerika vooral in het teken van het opzoeken en ontmoeten van vrienden en familie. Het was daardoor weer een totaal andere ervaring, maar vooral erg leuk!

Na een lange vlucht kwamen we op 19 mei dan eindelijk aan in LA. We passeerden de datumgrens, waardoor we in totaal 19 uur terug in de tijd gingen. We vertrokken dus om 10 uur ’s avonds en kwamen ’s middags om 1 uur op dezelfde dag aan. Het was dus een hele lange dag voor ons. De douane en met het openbaar vervoer naar ons hostel duurde allemaal erg lang, waardoor we pas om 5 uur in ons hostel aankwamen. Ons hostel zit aan de walk of fame in Hollywood. Het was wel raar om na zo’n lange reis de metro uit te stappen en ineens over de walk of fame te lopen. Het was een behoorlijk contrast met Fiji. Die avond hebben we nog wat rondgelopen en zijn we vroeg naar bed gegaan. De volgende ochtend hebben we eerst lekker uitgeslapen. ’s Middags hebben we een sightseeing tour door Hollywood gedaan. We zijn naar de Hollywood Hills, Bel Air, Beverly Hills en Rodeo Dr. geweest, waar we wat huizen van celebrities hebben bekeken en natuurlijk het Hollywood sign. Na het eten heb ik het rustig aan gedaan, want ik voelde me nog steeds niet erg lekker. Op woensdag zijn we naar downtown LA geweest. Er is niet zo heel veel te zien en het is zeker geen mooie stad. Er is een groot verschil tussen arm en rijk en de stad is gigantisch groot. Er is een grote populatie Mexicanen, vooral in downtown LA waardoor bijna alles in het Spaans is. Het voelt dus niet echt alsof je in Amerika loopt. Er lopen ook een hoop vreemde figuren en creepy zwervers rond, dus na zonsondergang kun je beter in je hostel blijven. Hollywood is echt een freak show waar vooral een hoop idioten op af komen om geld te verdienen. Het is ook de eerste stad waar ik me echt onveilig heb gevoeld. Je wordt door elke neger de je tegenkomt aangesproken, vooral ’s avonds. Daarnaast zijn er een hoop zwervers onder invloed van drank en/of drugs. Die avond was er de première van Blended met Drew Barrymore en Adam Sandler in Hollywood. Elise had een kaartje voor de première gekregen, dus ik was even alleen naar de rode loper gegaan om te kijken, maar toen ik bijna werd aangerand door een zwerver ben ik maar terug naar het hostel gegaan. De volgende dag zijn we naar de Warner Bros Studios geweest. Het was erg leuk om al die filmsets te zien en te horen hoe dat allemaal werkt. Vooral de set van Friends was erg leuk om eens in het echt te zien. We zijn ook nog bij een set van een dramaserie en een sitcom geweest. Dat was ook erg interessant en leuk om te zien. Het hostel waar we zitten is erg gezellig, dus ’s avonds hebben we daar nog wat gedronken met wat andere reizigers. Op vrijdag zijn we ’s ochtends naar Santa Monica aan de kust geweest. Het was heerlijk weer, dus lekker om even naar het strand te gaan. We zijn daar ook nog even naar de Santa Monica Pier geweest en hebben daar een ritje in de achtbaan gemaakt. Die middag hebben we de trein naar San Diego genomen. Daar heeft Megan, mijn kamergenootje uit Sydney, ons opgepikt. Het was erg leuk om haar weer te zien en het was meteen weer zoals in Sydney. Ze had ook mijn nieuwe pinpas, waardoor ik eindelijk weer zelf bij mijn geld kan. Na het eten zijn we naar wat vrienden van haar geweest en zijn we uitgegaan. Het uitgaan in Amerika is alleen wel even wat anders dan in Nederland. Ze zijn allemaal heel wantrouwig wat betreft identiteitsbewijzen. Mijn rijbewijs wilden ze dan ook niet eens bekijken, want alleen een paspoort was voldoende voor buitenlanders. Die had ik natuurlijk niet bij me, waardoor we nergens naar binnen konden. Na een paar keer proberen mocht ik dan nog net een sport bar in. Na een paar drankjes zijn we maar naar huis gegaan, want het was daar niet erg gezellig met 20 tv’s om je heen. Thuis hebben we dan nog maar een filmpje gekeken.

Op zaterdag hebben we een uitbrakdagje gehouden, want ondanks dat we niet echt uit waren geweest waren we wel behoorlijk laat naar bed gegaan. ’s Middags zijn we nog even naar de Wall Mart en het shopping centre geweest om wat te winkelen. Het is echt bizar hoe groot die winkels hier allemaal zijn. Die avond zijn we naar het oude centrum van San Diego geweest. Het is een erg gezellige wijk met veel Mexicaanse invloeden en leuke restaurantjes. Hier hebben we heerlijk bij een Mexicaans restaurant gegeten. Het restaurant was ook weer bizar groot, evenals de porties. Het restaurant was denk ik wel 5x zo groot als een gemiddeld restaurant in Nederland, maar de service en het eten waren erg goed! De volgende dag heeft Megan ons naar Phoenix gebracht. Zij had daar een volleybaltoernooi en Phoenix was toevallig onze volgende bestemming, dus konden we mooi met haar meerijden. Het is ongeveer 6 uur rijden, dus we hebben de hele middag in de auto gezeten. De route is erg mooi met veel verschillende landschappen. Van heel erg rotsachtig tot een stukje woestijn. Onderweg zagen we ook nog de grens met Mexico. Rond 8 uur werden we in Phoenix bij familie van Elise afgezet en ging Megan weer verder naar haar hotel. We werden door Jennifer, Keith en dochtertje Zeda van 12 hartelijk ontvangen. Onze kamer leek net een hotel toen we binnenkwamen. Er stond een heerlijk groot 2-persoonsbed met daarop een handdoek en een reissetje met shampoo en zeep enz. Na het eten hebben we onder het genot van Margaritas lekker buiten op het terras zitten kletsen. Phoenix ligt in Arizona en het klimaat is daar behoorlijk anders dan langs de kust van Californië. Het was daar rond de 40 graden en heel erg droog. Overdag kun je dus niet al te veel doen. De volgende dag zijn we aan het einde van de middag gaan paardrijden. Dat was echt ontzettend gaaf! We deden een 2 uur durende rit door een prachtig woestijnlandschap. We liepen langs metershoge cactussen langzaam de berg op. Op de top van de berg had je een prachtig uitzicht over de omgeving. Je voelt je net even een cowboy in het Wilde Westen. Het paardrijden zelf was ook heel leuk, ondanks dat we alleen maar zijn wezen stappen. Jennifer, Keith en Zeda hadden daar zelf ook nog nooit eerder paardgereden en die vonden het ook superleuk. De volgende dag moesten Jennifer en Keith gewoon werken en hebben Elise en ik even een rustdagje gehouden en lekker van de zon genoten.

Op woensdagochtend zijn we naar een autoverhuurbedrijf gegaan om een auto te huren. Dit ging alleen nog niet zo makkelijk, want ik heb een rijbewijs maar geen creditcard en Elise heeft wel een creditcard maar geen rijbewijs en die moeten op dezelfde naam staan. We konden zelf dus geen auto huren. Gelukkig kwamen we even later Jennifer toevallig tegen en zij bood aan om haar creditcard en rijbewijs te gebruiken. Hierdoor konden we met een speciale constructie alsnog een auto huren. Een paar uur later dan gepland zaten we dan toch in de auto op weg naar de Grand Canyon! We kregen een mooie rode Nissan Versa. Vanaf Phoenix was het iets meer dan 4 uur rijden. Het was wel weer even wennen om auto te rijden, want dat was alweer een paar maanden geleden. Daarnaast zijn de wegen en regels ook net even wat anders dan in Nederland. Ten eerste is alles veel groter, meestal rij je op minimaal een 5 baans-weg. Daarnaast mag je rechts en links inhalen en moet je zoveel mogelijk in dezelfde baan blijven rijden, dus ook als je links rijdt. Verder mag je ook door rood rijden als je rechtsaf slaat. Het meest vervelende is dat je bij gelijkwaardige kruispunten allemaal een stopbord hebt en de eerste die aan komt rijden mag dan als eerst weer wegrijden. Je moet dus continu stoppen ook al komt er niks aan en degene die het meest brutaal is gaat vaak eerst. De route naar de Grand Canyon was erg mooi. Telkens verandert het landschap weer. Aan het eind van de middag kwamen we bij de Grand Canyon aan. Het is echt heel indrukwekkend om te zien! Het is immens groot en prachtig gekleurd. We hebben een stuk langs de rand gelopen en daar de zonsondergang bekeken. Vooral met de zonsondergang is het onbeschrijflijk mooi. Het was ook een beetje mistig, waardoor het een wat mysterieus karakter had. Die avond hebben we in een dorpje iets verderop overnacht. Op donderdagochtend zijn we weer teruggereden naar de Grand Canyon. Daar hebben we de Desert View drive gedaan en zijn we bij een aantal mooie uitkijkpunten gestopt. Na de lunch zijn we weer terug naar Phoenix gereden. Rond 4 uur kwamen we in de buurt van Phoenix, maar vanaf daar was het verkeer één grote chaos. Er waren meerdere ongelukken gebeurd waardoor een aantal rijbanen stilstond, terwijl de andere rijbanen vol doorreden. Om half 6 waren we nog niet terug bij Jennifer, dus zijn we het laatste stuk maar binnendoor gereden. Net toen we thuiskwamen moesten we alweer weg, want Elise had via een vriend kaartjes voor een baseball wedstrijd gekregen. Het was erg leuk om eens zo’n wedstrijd te zien. Het is een totaal andere sfeer dan bij bijvoorbeeld het voetbal. De wedstrijd duurt veel langer en eten en entertainment spelen een veel grotere rol. Er komen ook hele families naar de wedstrijd en het is echt een avondje uit. De wedstrijd opzich is niet het belangrijkste.
De volgende dag hebben we alweer afscheid van Jennifer, Keith en Zeda genomen. Na de lunch zijn we terug naar San Diego gereden. Het was een behoorlijk lange rit, maar wel erg mooi. Om half 9 kwamen we weer bij Megans huis aan. Die avond zijn we met een paar van Megans vrienden uit geweest. Dit keer lukte het gelukkig wel om ergens binnen te komen. Het was een erg gezellige avond. Alcohol in de supermarkt is hier heel erg goedkoop, terwijl je in de bars 2x zoveel als in Nederland betaalt. Het is dus ook niet zo raar dat ze hier zoveel problemen hebben met mensen die nog niet uit mogen. De bars zijn hier ook behoorlijk anders. Er hangen overal tv’s en er wordt zelf beerpong gespeeld. Het is ook wel even wennen dat je om half 2 alweer buiten staat en erachter komt dat alles al gesloten is. In Nederland ben je dan meestal net binnen. Die avond vond ik het niet zo erg, want ik was behoorlijk moe nog van het autorijden. Op zaterdagochtend moesten we voor half 1 de huurauto weer inleveren. Dit bleek nog een behoorlijke opgave te zijn. Rond 12 uur vertrokken we naar een vestiging van het autoverhuurbedrijf. Toen we daar om kwart over 12 aankwamen, bleek die op zaterdag maar tot 12 uur geopend te zijn. We moesten toen dus eerst langs de McDonalds om op internet een andere vestiging op te zoeken. Het was heel erg druk in de stad doordat het weekend was, waardoor we pas tegen 1 uur bij de andere vestiging waren. We hadden een half uurtje speling, dus dat was ook nog prima. Deze vestiging bleek alleen ook om 12 uur te sluiten. Toen zakte de moed wel even in onze schoenen, want we moesten anders voor een hele extra dag betalen en een auto huren is niet erg goedkoop! We zijn toen maar naar Megans huis teruggereden om een vestiging te zoeken, die wel geopend zou zijn. Uiteindelijk bleek alleen de vestiging bij het vliegveld de hele dag open te zijn, dus zijn we daar naartoe gereden. Rond half 2 hadden we dan eindelijk de goede vestiging gevonden en konden we de auto inleveren. Gelukkig was er een heel vrolijk vrouwtje dat ons hielp. Ze begreep ook dat wij te laat waren doordat we zolang hadden gezocht naar een vestiging die open was en verontschuldigde zich zelfs daarvoor. Ze zorgde er ook voor dat we geen boete hoefde te betalen voor het te laat inleveren. We konden dus opgelucht ademhalen. Megan stond ons daar al op te wachten om ons weer thuis te brengen. Zij had ons door de hele stad overal naartoe gevolgd. Het was dus een behoorlijk hectische ochtend en niet echt relaxt wakker worden na een avondje stappen. Die middag hebben we niet zoveel meer gedaan, want we waren behoorlijk kapot. ’s Avonds hebben we een filmavondje gehouden, want we hadden geen puf meer om weer uit te gaan. Op zondag zijn we in La Jolla bij een leuk restaurantje wezen lunchen. Daarna zijn we lekker naar het strand gegaan. Aan het einde van de middag zijn we naar een mooi uitzichtpunt gegaan. Je ziet dan pas echt hoe bizar groot de stad eigenlijk is. Zonder auto kom je dan ook nergens. Vervolgens heeft Megan ons nog even de universiteit laten zien. De volgende dag moesten Megan en haar huisgenootje gewoon werken of naar de uni, dus zijn wij naar het shopping centre geweest en hebben we onze verdere trip gepland. ’s Avonds zijn we met zijn allen naar een verjaardag van een vriendin van hen geweest. Het was erg gezellig en het eten was heerlijk.

Op dinsdagochtend heeft Megan ons afgezet bij een autoverhuurbedrijf en hebben we weer afscheid van elkaar genomen. We hadden dit keer weer hetzelfde probleem met het huren van een auto, maar gelukkig kon het bij een ander bedrijf wel als we in cash zouden betalen. Dit keer kregen we een witte Nissan Versa, maar dan wel de oude uitvoering waar dus alles nog handmatig gedaan moet worden. Om 9 uur kon onze roadtrip van San Diego naar San Francisco beginnen. Als eerst zijn we naar Oceanside gereden, waar we even over de pier hebben gelopen en op het strand hebben gezeten. Daarna zijn we naar Laguna beach gegaan, waar we even heerlijk in het zonnetje hebben gezeten. Aan het eind van de middag zijn we naar Newport Beach gereden waar we een motel hebben gezocht. De volgende ochtend hebben we daar een whale watch trip gedaan. Om 10 uur zijn we met de boot uit de haven vertrokken. Het was prachtig weer, dus heerlijk voor een boottripje. De haven was ook erg mooi met veel dure huizen. We hebben bijna 2 uur rondgevaren, maar helaas hebben we geen walvissen of dolfijnen. We kwamen alleen een paar zeeleeuwen tegen. Ze zeiden dat het maar heel zelden voorkomt dat ze helemaal niks tegenkomen. Wij hadden dus net pech gehad. Ondanks dat we niks zagen was het wel een heerlijk boottochtje. Weer terug aan wal hebben we nog even op het strand gelegen. Na de lunch zijn we weer verder gereden en zijn we ook nog even bij Malibu gestopt. ’s Avonds had ik met een nicht van mij, Corinne, die in Santa Barbara woont afgesproken om een drankje te doen. Het was erg leuk om haar weer te zien en even met haar te praten. Zij heeft ons ook nog wat van Santa Barbara laten zien. Rond 10 uur reden we weer verder om een motel voor die nacht te zoeken, want in Santa Barbara is het niet te betalen. De volgende dag hadden we eerst even uitgeslapen. Onze eerste stop die dag was in San Luis Obispo. Een gezellig klein dorpje, waar we wat rondgelopen hebben. Daarna zijn we in San Simeon gestopt om de olifanten zeehonden te zien. Het zijn behoorlijk bijzondere dieren en erg vermakelijk om te zien. Verder zijn we nog bij een aantal mooie uitzichtpunten gestopt. Het is een erg mooie route langs de kust. Vooral deze dag reden we vlak langs de rotsige kust, wat voor een heel mooi uitzicht zorgde. In Monterey hebben we een slaapplek gezocht. Daar zijn we heerlijk uit eten geweest en hebben we nog even in de haven rondgelopen. De ochtend erna zijn we naar Julia Pfeiffer National Park gereden om een hike te doen. Het was een hele mooie route langs het water, waar we zeeleeuwen en dolfijnen zagen. Daarna zijn we in Monterey nog even wezen winkelen, voordat we richting Santa Cruz zijn vertrokken. In Santa Cruz zijn we op zoek gegaan naar een motel. Daarna zijn we naar de Boardwalk geweest. Dat is een klein pretpark op de boulevard. Daar hebben we wat rondgelopen en wat gegeten. De volgende dag zijn we weer naar de Boardwalk gegaan en hebben we The Giant Dipper uitgeprobeerd. Dat is een hele oude houten achtbaan en is erg bekend in Californië. Het is een erg leuke achtbaan en het verbaasde me hoe leuk die was, want hij ziet er niet erg spectaculair uit. ’s Middags zijn we nog even het centrum van Santa Cruz ingelopen. Daarna zijn we naar Half Moon Bay gereden, waar we een strandwandeling hebben gemaakt. Vanaf daar zijn we naar San Francisco International Airport gereden. We konden de auto weer leeg terugbrengen. In Half Moon Bay hadden we nog ongeveer 35 mile op de teller en het zou nog iets van 16 mile naar het vliegveld zijn. Na een paar minuten gaf de teller alleen niks meer aan, dus hebben we voor de zekerheid toch nog maar iets extra’s in de tank gegooid, want het is nog behoorlijk heuvelachtig en het zat ook niet zo lekker als je niet weet hoe ver je nog kunt. De teller gaf hierna nog steeds niks aan, maar we hadden nu in ieder geval genoeg om het te halen. Bij het vliegveld hebben we de auto weer ingeleverd. Ik was blij dat ik de komende tijd even niet meer hoef te rijden, want de afgelopen 2 weken heb ik meer autogereden dan het hele afgelopen jaar. De afstanden zijn in Amerika toch een stuk groter en een paar uurtjes rijden is hier niks.

Toen we naar buiten liepen stond Bob al op ons te wachten. Bob is de neef van mijn moeder. Mijn opa’s broer is toen hij jong was naar Amerika verhuisd en zijn kinderen Bob, Dirk, Harold en Jenny wonen allemaal in de buurt van San Francisco. Het was er g leuk om Bob weer te zien, want het is al weer behoorlijk wat jaren geleden. Het is ook leuk dat ik dit keer wat meer tijd heb om iedereen wat beter te leren kennen. Bob heeft ons naar zijn huis gebracht waar we zijn vrouw Melissa en Robbie hebben ontmoet. Nadat we onze spullen hadden weggezet zijn we heerlijk uit eten geweest. ’s Avonds hebben we bij hen thuis nog een wijntje gedronken en wat gekletst. Ze hebben een prachtig huis in het centrum van San Francisco. Ze zijn ook erg gastvrij, waardoor het bijna voelde alsof we in een hotel verbleven. Op zondagochtend kregen we een echt zondags ontbijtje met croissantjes en jus d’orange. Daarna hebben we samen met Robbie de hond uitgelaten in het Golden Gate park. Robbie is een schatje en ook een echte gentleman. Die middag hebben Bob en Robbie ons een rondleiding door de stad gegeven. We zijn naar een paar mooie uitzichtpunten geweest. Helaas is het in de zomer vaak erg mistig bij de Golden Gate bridge waardoor hij vaak niet te zien is. Gelukkig klaarde het wat op en konden we hem bijna helemaal zien. Verder zijn we nog over Lombard Street gereden, de meest bochtige straat ter wereld. ’s Avonds hebben we lekker gebarbecued en zijn we met Robbie naar de film geweest. De volgende dag heeft Robbie ons een tour door de stad gegeven. We zijn naar Town Hall, Market street, Fisherman’s Wharf en Pier 39 geweest en hebben een ritje in de cable car gemaakt. Op dinsdagavond zijn we naar een wedstrijd van The Giants geweest. Het was een superleuke wedstrijd, ondanks dat ze met 9-2 verloren. De sfeer in het stadion was erg goed en het is echt een hele belevenis. Er werd ook erg goed gebaseballd, dus dat was ook gaaf om te zien. Het is echt bizar dat ze 160x per jaar spelen en dat er elke wedstrijd rond de 40.000 mensen zitten. Het is dus wel duidelijk dat baseball hier echt heel erg leeft. Thuis hebben we nog een wijntje gedronken, want de volgende dag zouden we alweer vertrekken.

Op dinsdagmorgen werden we door Dirk opgehaald. Ik kon me hem totaal niet herinneren, maar het was erg leuk om hem te ontmoeten. Hij heeft ons meegenomen naar Alameda, waar ze allemaal zijn opgegroeid. Hij heeft ons daar een korte rondleiding gegeven. Na de lunch heeft hij ons meegenomen om te gaan vliegen! Hij heeft zelf een klein vliegtuigje op een vliegveld in de buurt staan en gaat daar geregeld mee vliegen. Dit keer mochten wij dus ook een rondje meevliegen. Het was echt supergaaf! Hij heeft ons van alles uitgelegd en we moesten helpen om alles te controleren voordat we opstegen. Je ziet dan veel beter hoe alles precies werkt en waar alle knopjes voor zijn. Je hebt ook veel meer het idee dat je aan het vliegen bent, omdat je elke beweging heel goed voelt en je alle metertjes ziet bewegen. Het uitzicht vanuit het vliegtuigje was prachtig. We vlogen een stukje over de bergen en daarna nog een stukje over de baai van San Francisco. Helaas was het te mistig bij San Francisco zelf dus konden we daar niet te ver heen. Na ongeveer een half uurtje zei Dirk ineens: ”Wanna try?”. Daar kon ik natuurlijk geen nee op zeggen en voordat ik het wist, bestuurde ik ineens een vliegtuig! Dat was echt een onbeschrijflijk gevoel. Het vliegtuig reageert heel sterk op elke beweging die je maakt, dus je moet heel rustig sturen. Het is ook best raar om te beseffen dat je zelf aan het vliegen bent. Het is zeker één van de gaafste dingen die ik ooit gedaan heb. Na een uurtje zijn we ergens geland en hebben Elise en ik van plek gewisseld. Het landen en stijgen is vooral erg raar in zo’n klein vliegtuigje, want het vliegtuig beweegt behoorlijk als je niet zo snel vliegt. Na bijna 2 uur waren we weer veilig geland en konden we het vliegtuig weer wegzetten. Daarna heeft Dirk ons naar Jenny in Pleasant Hill gebracht.

Van alle familie kende ik vooraf Jenny het beste, dus ik keer er erg naar uit om haar te zien. De Nederlandse vlag hing al bij de voordeur, dus we konden het goede huis niet missen. De vlag was niet voor ons bedoeld, maar voor het WK voetbal want ze zijn grote voetbalfans. Rob en Jenny hebben beide Nederlandse roots, dus ze voelen zichzelf ook erg Nederlands. We werden meteen weer erg warm onthaald en zijn met zijn allen uit eten geweest. We hebben de dag heerlijk in de jacuzzi afgesloten! De volgende dag hebben ze ons meegenomen naar Sacramento, de hoofdstad van Californië. Vroeger tijdens de Gold Rush was dit een belangrijke plaats. Het oude centrum ziet er nog een beetje zo uit zoals het vroeger was. Dat was erg leuk om te zien. Verder zijn we ook nog naar het Capitol geweest. Het is een prachtig gebouw, van binnen en van buiten. ’s Avonds zijn we lekker nog even weer in de jacuzzi geweest. Op donderdag begon het WK voetbal. Die dag hebben we even een rustdag genomen en de wedstrijd Brazilië -Kroatië gekeken. De volgende dag moest Nederland spelen en dat hebben we uiteraard ook gekeken. Vooral Rob had al weken naar het WK uitgekeken en die was dan ook super enthousiast. Het was dus erg leuk om die wedstrijd bij hen thuis te kijken. Na de wedstrijd heeft Jenny ons meegenomen naar een wijnproeverij. Het was een heel mooi huisje midden tussen de wijnvelden. Het was heerlijk weer, dus konden we lekker buiten van het zonnetje en een wijntje genieten. ’s Avonds zijn we met Derek, hun zoon, pizza wezen eten en hebben we gebowld. Op zaterdag vierde Harold zijn verjaardag, dus zijn we daar naartoe geweest. Daar heb ik ook nog een paar andere familieleden ontmoet, onder andere tante Marsha, hun moeder. Ze zag er nog erg goed uit voor haar leeftijd (89) en ze was nog heel erg helder. Het was erg leuk om iedereen eens te ontmoeten. Ik ben erg blij dat ik de kans heb gehad om iedereen te bezoeken en ze zijn allemaal ontzettend aardig en gastvrij voor ons geweest. Ik heb ook een hele hoop over mijn familie en familiegeschiedenis geleerd de afgelopen week. Op zondag heeft Bob ons bij Jenny opgehaald en weer naar San Francisco mee teruggenomen. Ik vond het erg leuk om hem nog even te zien, want de eerste paar dagen bij hem vlogen voorbij. We zijn nog heerlijk sushi wezen eten en rond middernacht heeft hij ons naar het vliegveld gebracht.

We zouden bijna vergeten dat we aan het reizen zijn, want de afgelopen tijd zijn we door iedereen behoorlijk verwend. Van luxe bedden, overal rondgereden worden, zondagse ontbijtjes, een jacuzzi en zelfs een stukje vliegen! Het zal wel weer even wennen zijn om straks weer in bussen en hostels te slapen. Het voelde de afgelopen tijd dan ook niet heel erg al reizen, maar meer als een vakantie. Daardoor heb ik juist wel weer erg veel zin om weer te gaan reizen en zelf alles weer te ontdekken. Op naar Zuid-Amerika!

xx suus