Boeddhisme

Afgelopen week was alweer de tweede en laatste week van het vrijwilligerswerk. Dit keer zouden we aan monniken les gaan geven. Het Boeddhisme speelt een belangrijke rol in de Thaise cultuur en dat zie je overal terug. Het was dan ook erg interessant om dat eens van heel dichtbij mee te maken. We hebben op een English Camp lesgegeven, dus het lesgeven was ook iets anders dan gewoon op een school. Dit betekende ook dat wij voor 3 dagen op een andere plek verbleven.

Zondagavond hadden we onze tas dus al gepakt en maandagochtend om 7 uur stond de yellow bus voor onze deur om ons naar het kamp te brengen. Het was ongeveer een uurtje rijden van ons huis. We zouden aan novices, oftewel leerling monniken Engelse les gaan geven. Er waren ongeveer 90 novices tussen de 13 en 18 jaar. Het is heel anders om aan monniken les te geven, want ze moeten zich aan bepaalde regels houden. Zo staan ze ’s ochtends al rond 4 uur op om te mediteren en gaan daarna de dorpen in om voedsel te krijgen van de burgers. Daarnaast mogen ze niet rennen, niet dansen en geen vrouwen aanraken. Dit maakt het erg lastig om kinderen 3 dagen lang te vermaken, maar gelukkig waren de monniken soepel en maakten ze voor veel regels een uitzondering voor dit kamp. Dit keer had Travel to Teach het kamp ook helemaal zelf georganiseerd en moesten wij dus ook alles leiden. Maandagochtend hebben we de novices eerst in 6 groepen ingedeeld, met ieder een vrijwilliger als leider. Ik was samen met Dani uit Peru de leider van de groep ‘The Hunters’. Gedurende de dag hebben we wat spelletjes met ze gedaan om elkaar te leren kennen en om ze wat spraakzamer te krijgen. ’s Middags hebben we ook nog een echte Engelse les gegeven over een aantal Boeddhistische begrippen. Het was deze dag vooral een beetje aftasten, want we hadden geen idee wat het niveau van de novices was en hoe we ze moesten behandelen. Gelukkig konden we ze over het algemeen als gewone kinderen behandelen en leuke spelletjes met ze doen. Rond 4 uur waren we klaar met lesgeven en werden we in een busje richting het dorpje gezet. Daar stonden paard en wagen voor ons klaar om een ritje langs een aantal ruïnes te maken. Dit was erg leuk om te doen en een bijzondere manier om het dorpje te verkennen. Na afloop waren we behoorlijk moe en we zijn na het eten dus maar vroeg naar bed gegaan. We sliepen met zijn 12en, allemaal vrijwilligers en begeleiding van Travel to Teach, in een huisje. We sliepen op dunne matjes en we deelden allemaal maar 1 badkamer, dus het was een beetje behelpen. De volgende ochtend moesten we er alweer om 5 uur uit om met de monniken mee te gaan voor het ochtendritueel. Ze lopen op blote voeten een paar kilometer langs de omliggende dorpjes en zegenen de burgers die daar op ze zitten te wachten. In ruil daarvoor krijgen ze eten en drinken. De monniken mogen zelf geen eten kopen, dus zijn ze afhankelijk van wat de mensen ze geven. Het verbaasde me hoeveel eten en drinken ze kregen. Het was een heel bijzonder ritueel om mee te maken. Na bijna anderhalf uur waren we weer terug en konden we ontbijten. Rond 9 uur begonnen we weer met het programma. Vandaag wisten we wat beter wat voor niveau de novices hadden en wat we precies met ze konden doen. We hadden het programma daarop dan ook een beetje aangepast. We deden vooral veel spelletjes en leerden ze een aantal leuke liedjes en dansjes. Ze waren deze dag een stuk opener en spraakzaam dan de eerste dag. De eerste dag waren de meeste nog behoorlijk verlegen en stil, maar de tweede dag deed iedereen een stuk actiever mee en durfden ze meer met ons te praten. Ze hadden ook erg veel lol, waarschijnlijk omdat ze normaal veel van deze dingen niet mogen doen. Het merendeel van de novices wil eigenlijk helemaal geen monnik worden, maar is door familieomstandigheden naar deze school gestuurd. Dit is vooral om ze discipline en structuur aan te leren. De school duurt in totaal 6 jaar en sommige novices waren al bijna klaar, dus gaan daarna waarschijnlijk als gewone jongens door het leven. Tijdens de lunchpauze hoorden we dat we door een paar dorpelingen waren uitgenodigd om langs te komen. We liepen met zijn allen naar het dorp en kwamen daar bij een soort klasje terecht. Wij moesten allemaal naast elkaar aan de zijkant gaan zitten. Wij hadden geen idee wat er ging gebeuren, want er was ons verteld dat we een lunch zouden krijgen en nu leek het er meer op dat wij geveild zouden worden. We werden daarna hartelijk begroet en bedankt door de man vooraan en we moesten ons allemaal één voor één voorstellen. Hierna vertelde hij ons dat het een bejaardenklasje was om Engels en Chinees te leren. Het is dus een soort dagopvang voor de lokale ouderen. Sommigen waren al boven de 80! Zoals ook de kinderen op de basisschool waar we les hebben gegeven, waren deze ouderen ook erg leergierig. Ze vonden het allemaal prachtig dat wij er waren. Ze vertelden ons dat we voor hen als hun kinderen waren. We werden allemaal door één van de ouderen gezegend en ze wensten ons door middel van een armbandje veel geluk toe. Daarna moesten we weer op de foto voor op Facebook (ja, zelfs de ouderengeneratie in Thailand is bekend met Facebook). Na ongeveer 100 foto’s, waarbij één vrouwtje mij de hele tijd klemvast hield, konden we dan eindelijk lunchen. Ze hadden een heerlijke lunch voor ons gemaakt met typische Thaise gerechten. Het was een beetje een vreemde ervaring, maar het was erg leuk om te zien hoe enthousiast ze waren dat wij langskwamen. Na de lunch zijn we weer verder gegaan met ons programma. Daarna hebben we even een middagdutje gedaan, want het was een behoorlijk lange dag en ook behoorlijk heet. ’s Avonds hebben we stoelendans met de novices gedaan en dat was erg leuk. Na de stoelendans hadden de novices een activiteit voor ons georganiseerd. Ze leerden ons eerst een typisch Thaise dans. Daarna hadden ze 5 potten met daarin een muntje en nog iets anders klaargemaakt. Wij moesten dan zonder te weten wat er in de pot zat het muntje eruit zien te vissen. Ze hadden de potten gevuld met ijskoud water, een glibberige icepack, een gelachtige substantie, een grote levende kikker en een levende aal. Ze gingen helemaal stuk als er iemand het muntje niet durfde te pakken. Vooral de aal was erg raar om te voelen en vooral na afloop om te zien dat die in één van de potten zat. Daarna zijn we meteen naar bed gegaan, want het was een erg lange dag. De derde dag kwamen de dorpelingen rond 7 uur naar ons kamp toe om het eten te brengen. Wij hadden dit keer ook eten gekocht om aan de novices te geven. Het is wel een beetje vreemd om ’s ochtends eerst voor hen te buigen en even later aan dezelfde novices les te geven. We hadden die dag verschillende activiteiten op verschillende locaties op het terrein en de monniken deden dan per groepje een activiteit. Ik stond bij water splash, wat inhield dat ze een buis vol gaatjes moesten vullen met water. Het was die dag weer behoorlijk warm, dus het was wel lekker om bij een waterspelletje te staan. Aan het eind van de dag werden we uitgebreid bedankt door de monniken en novices. We mochten ze allemaal een hand schudden, wat erg bijzonder is omdat ze geen vrouwen mogen aanraken. Daarnaast kregen we allemaal een certificaat en werden we door de monnik gezegd en kregen we van hem weer een armbandje en een Boeddhabeeldje. Het waren 3 behoorlijke lange en intensieve dagen, maar het was geweldig om te doen. Vooraf wist ik niet goed wat ik ervan moest verwachten, maar ik ben erg blij dat ik het heb mee mogen maken. Na afloop kwamen veel novices naar ons toe om foto’s met ons te maken of om onze Facebook te vragen. Het is erg leuk om te zien hoe ze gedurende die 3 dagen veranderden en steeds opener werden. Het was voor hen waarschijnlijk de eerste en een van de weinige keren dat ze van Falangs les kregen. Het was ook erg grappig als de hoofdnovice ons de microfoon gaf en zei: “Teacher falang, speak English to students”. Het einde van het kamp betekende voor ons ook alweer het einde van het vrijwilligerswerk. Het was een hele leuke en leerzame ervaring en we hadden geluk dat we zoveel verschillende dingen hebben kunnen doen. Donderdag zijn Jim, Corneel, Katy, Ella, Elise en ik gaan ziplining in de jungle. Dit was erg gaaf om te doen en de omgeving was prachtig. Het leukste was om van 40 meter te abseilen. Vrijdag was alweer onze laatste dag in Chiang Mai. s’ Middags hebben we eerst even een lekkere Thaise massage genomen, omdat die matjes tijdens het kamp toch niet zo comfortabel waren. ’s Avonds zijn we met iedereen gezellig uit eten geweest bij een heel leuk restaurantje aan een meertje. Daarna zijn we met zijn allen weer uit geweest in de stad. Het was een hele mooie afsluiter van twee fantastische weken. We hadden een hele leuke groep en deden veel dingen samen. We hebben elkaar daarom behoorlijk goed leren kennen in die korte tijd. Het was wel jammer om zaterdag alweer van iedereen afscheid te moeten nemen, maar nu kan het echte reizen gaan beginnen! Op naar Laos!

xx suus